Βγήκε η πολυαναμενόμενη έκθεση των επιθεωρητών του ΟΗΕ για την επίθεση που πραγματοποιήθηκε στην Δαμασκό με χημικά όπλα. Πριν πούμε οτιδήποτε επί των συμπερασμάτων που εξήγαγαν οι επιθεωρητές να τονίσουμε ότι τόσοι αυτοί, όσο και ο οργανισμός που εκπροσωπούν έχουν πολλάκις και διαχρονικά δράσει ως ενεργούμενα της κραταιάς δυνάμεως και όχι ως πρεσβευτές μίας ουτοπικής ειρήνης. Τουτέστιν είναι σίγουρο ότι το αποτέλεσμα της επιθεωρήσεως θα ήταν όχι αποτέλεσμα ερευνών, αλλά αποτέλεσμα της σύγκρουσης συμφερόντων που διεξήχθη εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Η έκθεση, λοιπόν, των επιθεωρητών, που όπως προείπαμε δρουν ως ενεργούμενα των αμερικανοσιωνιστών, δεν κατέστησε σαφές τίποτα και περιορίστηκε στα προφανή. Είπε, δηλαδή, ότι όντως έγινε χρήση χημικών όπλων, αλλά δεν ανέφερε τίποτα σχετικά με το ποιος είναι ο υπαίτιος αυτής της χρήσης. Λίγες μέρες πριν, όμως, είχαμε την ευθεία παραδοχή δικαστηρίου της Τουρκίας, το οποίο επιβεβαίωσε ότι ομάδες σουνιτών ανταρτών, συνδεόμενες με την Αλ Κάιντα, είχαν παραγγείλει συστατικά απαιτούμενα για την κατασκευή χημικών όπλων, όπως προέκυψε από την δικογραφία στην οποία ένας Σύρος κατηγορούνταν, για την δημιουργία ενός δικτύου υποστήριξης προς εύρεση χημικών όπλων για λογαριασμό των ισλαμιστών ανταρτών.
Οι αποδείξεις αυτές δεν αρκούσαν, φυσικά, για τους επιθεωρητές του ΟΗΕ, αφού αυτοί δεν μπορούσαν να βγάλουν μία απόφαση που θα ανάγκαζε τους αμερικανούς είτε να σιωπήσουν δια παντώς, είτε να σταθούν στο πλευρό του δικαίου και να χτυπήσουν αλύπητα από κοινού με τους ρώσους τους κατσαπλιάδες ισλαμιστές πράκτορες τους. Η χρήση των χημικών από τους ισλαμιστές είναι αδιαμφισβήτητη, όμως οι «επιθεωρητές» δεν μπορούσαν να το πουν. Μπορούσαν, όμως, να κλείσουν τελείως τα μάτια και να πουν ψέμματα ότι το έκανε το καθεστώς. Δεν θα ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που ο ΟΗΕ θα γινόταν φερέφωνο των αμερικανικών συμφερόντων, διαστρεβλώνοντας πλήρως την αλήθεια.
Ο λόγος που επέλεξαν να εκδώσουν μία τέτοια έκθεση ίσων αποστάσεων, είναι ακριβώς επειδή αυτό εξυπηρετεί αυτή τη στιγμή την πολιτική των ΗΠΑ. Συνάδει μάλιστα με την επιλογή των ΗΠΑ να επιτρέψουν την δημοσιοποίηση άρθρου του Πούτιν σε καθεστωτική αμερικανική εφημερίδα, όπου ο ρώσος πρόεδρος παρέθεσε την ρωσική επιχειρηματολογία. Οι αμερικανοί βλέποντας τις αντιδράσεις στο εσωτερικό τους, αλλά και από την Ρωσία και την Κίνα, αντιλαμβάνονται ότι ο επερχόμενος θα είναι από δύσκολος έως καταστροφικός και επιλέγουν να στρίψουν διά του ΟΗΕ και της έκθεσης του.
