Θα θυμηθούμε σήμερα επ' ευκαιρίας της νέας συντονισμένης συκοφαντικής επιθέσεως εναντίον του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγής, δύο παλιά περιστατικά που θα καταδείξουν την υποκρισία του καθεστώτος και θα αναδείξουν τα κίνητρα πίσω από αυτή την νέα επίθεση εναντίον του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή.
Ξεκινώντας χρονολογικά οφείλουμε να θυμηθούμε την υπόθεση της «εταιρίας δολοφόνων» του 1987. Τότε ο, εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ, δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, Χρήστος Παπαδόπουλος, ορμώμενος από ιδεολογικά κίνητρα - κατά δήλωση του ίδιου - δολοφόνησε με στυγερό τρόπο οκτώ ανθρώπους για να τους αρπάξει τις περιουσίες. Βέβαια, το προαναφερθέν ιδεολογικό κίνητρο δεν ομολογήθηκε ότι ήταν η έμφυτη τάση του ΠΑΣΟΚ για ρεμούλα και κλεψιά, αλλά ωραιοποιήθηκε στην δηλώσεις του δολοφόνου. Όπως είχε πει: «Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου, παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου».
Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειωθεί ότι οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση ήταν μέλη της αντίστοιχης τοπικής του ΠΑΣΟΚ. Οι εν λόγω σπείρα πασόκων σκότωνε γέροντες και στην συνέχεια υφάρπαζε την περιουσία τους και την μοίραζε στους «αναξιοπαθούντες» πασόκους – συνεργούς.
Η δεύτερη υπόθεση έλαβε χώρα μερικά χρόνια αργότερα. Στα τέλη του 1990 τη χώρα κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Υπουργό Παιδείας τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Ο χώρος της Παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό, εξαιτίας της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που προωθούσε η κυβέρνηση. Το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Η κατάσταση ήταν έκρυθμη και πολιτικά οξυμένη, με την κυβέρνηση να δέχεται τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Στελέχη της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας ζητούσαν τον τερματισμό των καταλήψεων, έστω και δια της βίας. Γύρω στις 10:30 μ.μ. της 8ης Ιανουαρίου 1991, μέλη της ΟΝΝΕΔ προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το 3ο Γυμνάσιο - Λύκειο Πάτρας. Κατά τη διάρκεια συμπλοκής που επακολούθησε βρέθηκε νεκρός, χτυπημένος με σιδερολοστό στο κεφάλι, ο καθηγητής του σχολείου Νίκος Τεμπονέρας, που είχε προστρέξει να βοηθήσει τους καταληψίες μαθητές του.
Βεβαίως, κανένας δεν τόλμησε τότε, ούτε οποτεδήποτε άλλοτε να συνδέσει τα συγκεκριμένα εγκλήματα με τα κόμματα, στα οποία άνηκαν οι δράστες. Τώρα, όμως, ένα περιστατικό για το οποίο η Χρυσή Αυγή δεν έχει ούτε γνώση, ούτε ανάμειξη επιχειρεί να πιστωθεί ως «έγκλημα της Χρυσής Αυγής», χρησιμοποιώντας την λογική της συλλογικής ευθύνης.
