Γράφει ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του:
«…Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον.
Και εκάθησα και έκλαιγα για τα νέα παθήματα.
Και επήγα εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα …Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιοψάθα; Βοηθήστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί (εντελώς) πουλημένα κριγιάτα (κρέατα) της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας…! »
Αυτά λοιπόν τα «γκιντί πουλημένα κριγιάτα», και τότε και τώρα, είναι οπαδοί της ίδιας πολιτικής πρακτικής. Μιας πρακτικής που έχει καταγραφεί στη λαϊκή ηθογραφία με την ονομασία «Νενεκισμός», από το απεχθές ιστορικό πρόσωπο του Δημήτριου Νενέκου.
Ο Δημήτριος Νενέκος, ήταν οπλαρχηγός της επαρχίας Πατρών στα χρόνια της Επανάστασης. Υπαγόταν στρατιωτικά στον προεστό της Αχαΐας Μπενιζέλο Ρούφο. (Τι περίεργο, πάντα υπάρχει ένας Μπενιζέλος στην ιστορία, όταν ακολουθεί κάτι κακό για τον Ελληνισμό). Αρχικά διακρίθηκε στις μάχες εναντίον των τούρκων. Κατά την εκστρατεία όμως του Ιμπραήμ πασά το 1825, δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Υπήρξε βασικός υποστηρικτής των Οθωμανών την εποχή του «προσκυνήματος», εξωθώντας πολλούς Έλληνες στο να αφήσουν τις «ανοησίες» περί Επαναστάσης ενάντια στην ανίκητη αυτοκρατορία και να υπογράψουν το «προσκυνόχαρτο». Ο Ιμπραήμ του χάρισε χρήματα, άλογα, του υποσχέθηκε γαίες και ασυδοσία προς αυτόν και όλη τη γενεά του κληρονομικώς και εκτός των άλλων προκάλεσε και σουλτανικό φιρμάνι με το οποίο ονομάστηκε Μπέης Νενέκος. Άλλοι καιροί, αλλά τα ήθη ίδια με τα σημερινά.
Με τον όρο «Νενεκισμός» λοιπόν νοείται εκείνη η πολιτική συμπεριφορά, βάσει της οποίας ο διαχρονικός «Νενέκος» προσπαθεί να «λανσάρει» την υποβολιμαία από ξένα κέντρα αποφάσεων πολιτική γραμμή, ως εθνική. Και τέλος πάντων συμβατή με αυτά που επιτάσσουν οι ισχυροί της γης, τους οποίους (σύμφωνα με τους «νενέκους») πρέπει να έχουμε πάντα φίλους, οτιδήποτε κι αν συνεπάγεται αυτό για την πατρίδα. Διότι σε διαφορετική περίπτωση το κακό που αυτοί (οι ισχυροί) θα μας προκαλέσουν, θα είναι πολλαπλάσιο από αυτό που θα υποστούμε αν υποκύψουμε.
Ο χώρος που εμφιλοχωρεί ο «Νενέκος», είναι αυτός που υπάρχει ανάμεσα στα συμφέροντα του κατακτητή και του σκλαβωμένου έθνους. Με κύρια αποστολή την άμβλυνση και μετατροπή του αισθήματος σκλαβιάς, σε αίσθηση πραγματικής τύχης και ευκαιρίας για πρόοδο και ανάπτυξη.
Αν και δεν έχει ηθικά διλλήματα και ενδοιασμούς και κατά κανόνα υποστηρίζει ότι οι πολιτικές του απόψεις υπηρετούν ευθέως το εθνικό συμφέρον, όταν «στριμώχνεται» και αναγκάζεται να απαντήσει με κάποια ειλικρίνεια, δικαιολογεί τη συμπεριφορά του με το επιχείρημα ότι αν δεν το έκανε αυτός, αυτό που κάνει, το σύστημα θα εύρισκε κάποιον άλλον να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Οπότε «καλύτερα» αυτός που είναι και «ειλικρινής» πατριώτης και θα περισώσει ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί, παρά κάποιος άλλος.
Όπλο του τα αναρίθμητα πρόσωπα του χαμογελαστού δόλου και η θεατρική δουλοπρέπεια. Αυτοπροσδιορίζεται ως οπαδός του λεγόμενου «πολιτικά εφικτού». Αμφισβητεί τις έξωθεν εντολές (στο βαθμό που αυτό του το επιτρέπουν οι «μεγάλοι»), για να πείσει ότι μάχεται για να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον. Εννοείται φυσικά ότι η «αμφισβήτηση» αυτή δεν είναι ποτέ, τίποτε περισσότερο από «εναλλακτικές διαδρομές», με την ίδια προδοτική για την πατρίδα και το έθνος κατάληξη.
Για τις «υπηρεσίες» του αυτές αμείβεται αδρά με τίτλους, τιμές, αξιώματα, οικονομικές και άλλες απολαβές, αυτός και οι οικογένειά τους. Τέτοιες αποκαλύψεις πλούσιων ανταμοιβών σε σημερινούς «Νενέκους», βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας.
Η παρουσία τους αδιάλειπτη στη νεότερη ελληνική ιστορία, σε βαθμό που μπορούμε να πούμε ότι η δράση τους υπήρξε καταλυτική για το στήσιμο του ψευτορωμαίϊκου. Συναντώνται σε όλη την αλυσίδα διοίκησης του κράτους, αλλά όσο ανέρχεσαι ιεραρχικά, τα «υπηρεσιακά φίλτρα» αποβάλουν κάθε υγειές στοιχείο και επιτρέπουν την άνοδο μόνον στους παρέχοντες εχέγγυα ακραιφνούς «νενεκισμού».
Είναι αυτοί που οδήγησαν τους Έλληνες στον 1ο εμφύλιο (κατ’ εντολή των ξένων) αμέσως μετά την Επανάσταση του ’21.
Αυτοί που δίκασαν τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη για εσχάτη προδοσία και κατ’ εντολή τους δολοφονήθηκαν οι μεγαλύτεροι ήρωες της Επανάστασης.
Αυτοί που προσέλαβαν τον Κόχραν και τον Τζωρτζ για τη διοίκηση των πολεμικών επιχειρήσεων του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους για να οδηγήσουν σκόπιμα τον ελληνικό στρατό στην απίστευτη και μοιραία καταστροφή της μάχης του Αναλάτου.
Αυτοί που δολοφόνησαν τον Ίωνα Δραγούμη.
Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη Μικρασιατική καταστροφή.
Αυτοί που οδήγησαν τους Έλληνες στον 2ο εμφύλιο της νεότερης ιστορίας τους, μετά το Μεγάλο Πόλεμο.
Αυτοί που ξεπούλησαν την Κύπρο.
Αυτοί που συνειδητά οδήγησαν στη χρεοκοπία την Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Αυτοί που συνειδητά και σήμερα υπηρετούν ένα αδιέξοδο πρόγραμμα οικονομικής εξόντωσης και στρατιωτικής αποδυνάμωσης της χώρας, που αν «επιτύχει», μοιραία η πατρίδα θα οδηγηθεί σε πολιτικό και γεωγραφικό διαμελισμό.
Αυτοί οι αδίστακτοι τυχοδιώκτες, αυτοί οι ελληνόφωνοι εισαγωγείς των ανθελληνικών αντιλήψεων, σπορά της εβραιουργιάς (κατά Μακρυγιάννη), αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας (τα βέβηλα, κίβδηλα, σκύβαλα, όπως θα έλεγε και ο …. Ζουράρις), δε διστάζουν μπροστά σε τίποτε. Κι όλα αυτά για το «καλό μας». Το οποίο υποτίθεται ότι εμείς δε γνωρίζουμε και αναλαμβάνουν αυτοί οι «πεφωτισμένοι και γενναίοι της ιστορίας» να σηκώσουν το βάρος εκτέλεσης προγραμμάτων, πρόσκαιρα δυσάρεστων για το λαό, αλλά που μακροπρόθεσμα θα αποδειχτούν σωτήρια για την πατρίδα.
Ο «νενεκισμός» στην σημερινή πολιτική σκηνή υπηρετείται από εκπροσώπους όλων των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου». Ο μεταξύ τους διαγκωνισμός για την ανάδειξη του «καλύτερου» που θα αναλάβει την «κουτάλα», είναι σκληρός και ανελέητος. Το προσχηματικό «όραμά» τους; Η δημιουργία ενός «σύγχρονου δημοκρατικού» κράτους που θα υπηρετεί τον ανθρωπισμό και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Η πραγματική τους στόχευση; Η υπηρέτηση των στόχων της παγκοσμιοποίησης. Για αυτό και βάλλουν με τέτοια μανία κατά της εθνικής ιδιαιτερότητας, της γλωσσικής πολυμορφίας και θρησκευτικότητας των εθνών. Υποστηρίζουν όμως όλα αυτά τα πράγματα εντός του εθνικού κράτους με σκοπό να το αποδομήσουν.
Πίσω από τον γλυκανάλατο ανθρωπισμό τους, κρύβεται η αδιαφορία για τον διπλανό τους, για τους ανθρώπους της οικογένειας, της πόλης, της πατρίδας. Λατρεύουν μόνο τους εαυτούς τους και ας προσποιούνται τους φιλάνθρωπους και τους φιλελεύθερους. Όμως αν δεν αγαπάς την πατρίδα σου δεν αγαπάς την ανθρωπότητα. Από το μέρος πάει κανείς στο όλον. Αληθινός κοσμοπολιτισμός χωρίς πατριωτισμό δεν μπορεί να υπάρξει. Ο δικός τους κοσμοπολιτισμός, είναι στυγνός ρατσισμός και περιφρόνηση των συμπατριωτών τους.
Αλλά και η δημοκρατία δεν είναι η οργανωμένη έκφραση της εθνικής θέλησης; Δεν πρέπει να υπηρετεί την βιωματική οικείωση του εθνικού, μέσω των εθνικών θεσμών και των συλλογικών δράσεων του πολίτη, περιορίζοντας τον αυθαίρετο ατομικισμό του;
Αν ναι, ο «νενεκισμός» που ως πολιτική συμπεριφορά οδηγεί στη σκόπιμη στρέβλωση της εθνικής θέλησης και στον παρά φύση παραλληλισμό της με ξένα συμφέροντα, πέραν του αντεθνικού του χαρακτήρα συνιστά εξ’ ορισμού και αντιδημοκρατική και αντι-ανθρωπιστική συμπεριφορά.
Όμως ο χρόνος τους τελειώνει. Τα πολιτικά αποβράσματα του «νενεκισμού», «τα τσογλάνια του τρισκατάρατου Πάπα», «η σπορά της εβραιουργιάς», σύντομα θα οδηγηθούν στον καιάδα της ιστορίας. Το πολιτικό πείραμα του ψευτοέθνους των αμερικανοσιωνιστών που με τόση λύσσα υπηρετούν, με ταχύτατους ρυθμούς οδηγείται στο ιστορικό του τέλος.
Κουράγιο συναγωνιστές! Πίστη και ενεργός στράτευση στις τάξεις του Λαϊκού Συνδέσμου και τα ιδανικά του Έθνους και της Φυλής και η Νκη θα είναι σύντομα δική μας! Και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από ότι μπορεί να φανταστεί και ο πιο αισιόδοξος Έλληνας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
